Olijfschildmos is een bladvormig korstmos dat groeit op de bast van de stam van loofbomen en in zeldzame gevallen op steen. Het betreft meestal vrijstaande wegbomen, of bomen in houtsingels, boomgaarden, weilanden of open bos. Dit korstmos is lichtminnend en bestand tegen stikstofdepositie (1). Volgens een Turks artikel is olijfschildmos vooral op het platteland, en gewoon schildmos vooral in stedelijke omgeving te vinden (4). Het thallus van olijfschildmos is bruingroen van kleur, voorzien van brede, afgeronde lobben (tot 15 mm breed) en kan onder gunstige omstandigheden flink groot worden (tot 25 cm doorsnee). Sorediën of isidiën ontbreken, maar aan de uiteinden van de thalluslobben kunnen zwarte pycnidiën aanwezig zijn. Apotheciën zijn ook dikwijls aanwezig, maar waren er niet bij de door ons gefotografeerde exemplaren. Zulke apotheciën zijn erg groot (tot 1,5 cm doorsnee), bruin van kleur, en hebben de vorm van een schijf met opstaande randen, waarbij de randen dikwijls misvormd en kronkelig zijn (1). Olijfschildmos lijkt zich in geschikte biotopen vooral te vestigen via de sporen die worden gevormd in de apotheciën (5). De onderkant van het thallus is bruin en voorzien van enkelvoudige rhizinen (1). Het centrum van het thallus is dikwijls gerimpeld, en de kleur is afhankelijk van de luchtvochtigheid: helderder groen bij nat en doffer groen bij droog weer (1). De fotobiont in olijfschildmos is de alg Trebouxia arboricola (2). De thalli (en vooral de apotheciën) van dit korstmos bevatten cytochalasine E, een stof die de groei van kankercellen kan afremmen (3). Verbindingen met antioxidant- en antibacteriële eigenschappen zijn ook aanwezig (11). Op en in olijfschildmos kunnen volgens een Frans onderzoek toch een groot aantal schimmelsoorten groeien (7). De tolerantie van olijfschildmos voor extreme omstandigheden, zoals voorkomen op de planeet Mars, is onderzocht. Wanneer het korstmos werd blootgesteld aan volledige uitdroging, extreem lage temperatuur (-196°C) en zuurstofgebrek kon het zich herstellen en bleef zijn vermogen om waterstof uit water te produceren onveranderd (6,8,9). Biotechnologen achten het daarom mogelijk om olijfschildmos te gebruiken als waterstofproducent in levensondersteunende systemen voor astronauten in buitenaardse omgevingen.

Volgens de Oxford English Dictionary betekent de genusnaam Pleurosticta "aan de zijkant gevlekt". Dit heeft mogelijk betrekking op de plaats waar de pycnidiën zich bevinden. En volgens Merriam-Webster Dictionary betekent de soortnaam acetabulum "bekervormig". Dat zou kunnen slaan op de vorm van de apotheciën. Parmelia acetabulum is een synoniem van Pleurosticta acetabulum (1). Het korstmos had vroeger allerlei andere namen, waaronder Pleurosticta lichenicola, en het werd ingedeeld bij andere korstmosgeslachten: Lobaria, Parmelia, Parmotrema en Melanelia (10).